Ik houd mij nu al zo’n elf jaar bezig met de Omgevingswet. En in al die jaren moest ik familie, vrienden en buren uitleggen waarmee ik bezig was. Geregeld vaker dan één keer. Want, de Omgevingswet heb je niet zomaar helder bij een kop koffie of borrel. Hoe enthousiast ik mijn verhaal ook deed, de Omgevingswet werd nooit een onderwerp waar op feestjes en partijen spontaan naar werd gevraagd: ‘Hé Robert, hoe is ’t nu met de Omgevingswet?’  Nee, dan liever over vakanties, wielrennen of wijn.

Platgebeld

Tot een paar weken geleden. Na de Avondshow van Arjen Lubach weet iedereen eindelijk wat mij al die jaren heeft beziggehouden. Sterker nog, ik ben platgebeld en plat-geappt. Door collega’s en klanten. Maar ook door familie, vrienden en zelfs de kinderen daar weer van. Van: ‘Wat alwéér een jaar uitstel’; ‘Moeten er echt mensen huilen van de Omgevingswet’  tot ‘Wat een gedoe nietwaar met het DSO…?’  En dat ik dacht: ‘yes, een niet-professional die weet wat het DSO is. Hoe mooi is dat!’  

Haarfijn

Natuurlijk, de aanleiding - opnieuw uitstel van de Omgevingswet - was minder fraai. Maar ondanks de kritische knipoog wisten Arjen Lubach en zijn redactie haarfijn uit te leggen wat die Omgevingswet doet en waarom die zo belangrijk is. En natuurlijk, het was lachen om de soms wat suffe voorlichtingsfilmpjes, het windmolenplan dat je samen met de buren bedenkt of de yoghurt-etende senator. Maar…, dat was niet het enige dat bleef hangen.

Uitganspunten staan als een huis

Wel dat er straks 26 wetten in één wet opgaan. En dat de uitgangspunten van de Omgevingswet na elf jaar nog altijd staan als een huis. Sterker nog, dat we als samenleving deze wet juist nodig hebben. Om de transitie te maken naar een duurzame samenleving. Om lokale keuzes te maken, om flexibeler te zijn én sneller te kunnen besluiten. Om hiermee ons land, waar elke vierkante meter onderhand samenhangt met tig belangen, juist niét op slot te zetten.

Moedeloos?

Ik snap dat uitstel voor veel betrokken ambtenaren voelt alsof je een marathon loopt en dat - met de finish in het zicht - de streep wéér een stukje wordt verlegd. Daar kun je moedeloos van worden. Maar, laten we niet vergeten dat er in de afgelopen jaren ontzettend veel is gebeurd. Veel gemeenten zijn al bezig om in de geest van de Omgevingswet te werken en zichzelf zo te organiseren. Met visies en programma’s; met oog voor participatie en samenhang.  

In die zin maakt dit uitstel niet veel uit. Zeker omdat het gedachtengoed van de Omgevingswet helemaal niet ter discussie staat. Het DSO is namelijk niét de Omgevingswet, maar faciliterend daaraan. ‘Maar’, voegde een kennis er een tijdje geleden aan toe. ‘Het blijft vervelend dat de ICT er niet klaar voor is.’ Ik kon hem niet anders dan gelijk geven - hoewel de lat ook wel erg hoog wordt gelegd. En terwijl hij dit zei, bedacht ik mij dat ik de redactie van Lubach een dikke bos bloemen moest sturen. Tegen hun item van 8 minuten en 51 seconden kan zes jaar lang bloggen niet op…