290 spoorbruggen inspecteren in één jaar: hoe 3 jonge inspecteurs Nederland bereikbaar houden

Kirsten, Lilian en Mariëlle vormen samen een goed team. “In het verleden werkten Kirsten en ik veel samen aan projecten”, blikt Lilian terug. “Daardoor raakten we steeds beter op elkaar ingespeeld. Sinds 2022 pakken we samen het inspectiewerk voor ProRail op en in 2024 sloot ook Mariëlle zich bij ons aan.” Samen inspecteerden Kirsten, Lilian en Mariëlle in dat jaar 290 objecten binnen het ProRail-areaal in hun rayon Randstad-Noord, dat bestaat uit Flevoland, Utrecht, Noord-Holland en de kop van Zuid-Holland.

“Mensen zijn zich vaak nauwelijks bewust van de grote hoeveelheid spoorinfra die er in Nederland ligt”, vertelt Mariëlle. “Het lijkt de normaalste zaak van de wereld dat treinen iedere dag keurig netjes volgens de dienstregeling door het land rijden, maar zo vanzelfsprekend is dat niet. Een spoorlijn kruist enorm veel wegen, fietspaden, wateren et cetera. Er zijn dan ook ontzettend veel civiele constructies nodig om een spoorverbinding mogelijk te maken. Wij inspecteren deze objecten om de veiligheid en de betrouwbaarheid van het spoornetwerk te waarborgen.”

Kirsten, Lilian en Mariëlle hebben de hoeveelheid inspecties in een paar jaar tijd zien verdubbelen. “Veel civiele constructies dateren uit de periode direct na de Tweede Wereldoorlog, toen Nederland weer werd opgebouwd. Die constructies raken langzaam maar zeker op leeftijd en naderen voorzichtig het eind van hun levensduur. De vervangingsopgave en renovatieopgave heeft het bewustzijn van het grote belang van duurzaam beheer en goed onderhoud gelukkig flink aangewakkerd”, aldus Kirsten.

Mariëlle valt haar collega bij: “Om kunstwerken in vorm te houden is het belangrijk dat asseteigenaren en -beheerders zelf weten hoe hun areaal eruitziet. Wij willen niets liever dan onze inspecties zo nauwkeurig mogelijk afstemmen op hun ideeën over het onderhoud en daarom nemen we hen graag mee tijdens een inspectie. Dat helpt niet alleen om goed in te schatten wat en hoe er moet worden geïnspecteerd, maar biedt ook handreikingen om visie en beleid te schrijven waarin staat hoe het onderhoud van kunstwerken concreet moet worden vormgeven. Bijvoorbeeld in de vorm van een assetmanagementplan of instandhoudingsstrategie.”

Het inspectiewerk brengt de dames op de meest uiteenlopende plekken, vertelt Lilian. “Afgelopen jaar hebben we een aantal grote kunstwerken geïnspecteerd, zoals de Muiderspoorbrug, de Utrechtboog in Amsterdam, de Vleutensespoorbrug en de Zandhazenbrug bij Muiderberg. Die laatste is de spoorbrug met de grootste overspanning van Nederland. Maar we inspecteren ook dat kleine bruggetje tussen tientallen uitgestrekte weilanden, waar vrijwel nooit iemand komt. We komen echt overal.”

Die afwisseling tussen kleine en grote objecten maakt het werk extra leuk, zegt Mariëlle. “Op de Zuidas hebben we onlangs keermuren en damwanden tussen het spoor en de A10 geïnspecteerd. Die objecten zijn relatief maar heel klein, maar ze zorgen er wel voor dat alles op hun plek blijft en dat de infrastructuur daardoor goed blijft functioneren. Dat besef dringt nog eens extra tot je door als je de auto’s en de treinen links en rechts om je oren hoort razen terwijl jij daar staat te inspecteren.”

Als gevolg van de enorme hoeveelheid infrastructurele voorzieningen is Amsterdam een hotspot, merkt Kirsten. “Inspecties in Amsterdam zijn vaak extra uitdagend. Op een aantal plekken lopen de trein en de metro bijvoorbeeld over elkaar heen. Om op die plekken de onderkant van het spoor te inspecteren, moet je in de metrotunnel zijn. Nog zo’n voorbeeld: voor de inspectie van de spoorbrug bij Ouder-Amstel stond ik in een hoogwerker op een afgesloten rijstrook van de snelweg. Zulke inspecties vragen om veel extra voorbereiding, maar zijn tegelijk ook bijzondere ervaringen die dit werk zo leuk maken.”

Ook de toepassing van slimme innovaties ervaren Kirsten, Lilian en Mariëlle als een leuk aspect van hun werk. “Werken met nieuwe technologieën is heel boeiend, maar in veel situaties vooral ook erg handig. We hebben de opleggingen van de Utrechtboog en de stalen boog op de Vleutensespoorbrug bijvoorbeeld met behulp van drones geïnspecteerd, omdat je vanaf de grond niet met je blote oog op zo’n grote hoogte kunt inspecteren”, vertelt Lilian. “Drones zijn dan een ideaal middel om constructies op hoogte alsnog haarscherp in beeld te krijgen.”

Een huzarenstukje dat ook zeker een vermelding verdient als het gaat om innovatieve technologieën, is automatische schadebeeldherkenning. “Deze technologie hebben we ingezet tijdens de inspectie van de Muiderspoorbrug”, aldus Kirsten. “Het mooie van deze innovatie is dat schades aan beton, metselwerk en staal volledig automatisch worden herkend. Dat levert veel winst op tijdens inspecties, onder meer op het gebied van veiligheid, snelheid en kwaliteit. Dat deze technologie de publieksprijs van De Vernufteling heeft gewonnen, zegt alles over de impact ervan.”

Niet alleen in het veld, maar ook achter de computer maken de dames gebruik van slimme technologie, vervolgt Kirsten. “We hoeven de data die we tijdens inspecties meten tegenwoordig nog maar één keer in te voeren. De inspectieresultaten worden automatisch verwerkt door slimme digitale tools, wij adviseren vervolgens over de te nemen maatregelen en leggen dit vast in een rapportage. Dankzij deze tools wordt ons werk makkelijker, sneller en efficiënter: we zijn veel minder tijd kwijt aan het invoeren van data, waardoor we ons veel beter kunnen focussen op de inhoud van ons werk. Namelijk: het geven van een goed instandhoudingsadvies. Dat komt ons werkplezier absoluut ten goede!”

Over werkplezier gesproken: wat vinden de dames eigenlijk het leukst aan hun werk? “De afwisseling!”, antwoorden Kirsten en Lilian unaniem. “De dynamiek om binnen en buiten bezig te zijn maakt ons werk heel veelzijdig. Maar ook de verscheidenheid aan werkzaamheden draagt daaraan bij”, licht Lilian toe. Naast het uitvoeren van de inspecties zelf houden ze zich ook met allerlei andere taken bezig. Van het voorbereiden van inspecties en het tekenen van geïnspecteerde objecten in AutoCAD tot het uploaden van foto’s en aantekeningen en het rapporteren aan de klant: de dames zijn van alle markten thuis.

De belangrijke bijdrage die hun werk levert aan de bereikbaarheid van Nederland is voor Kirsten, Lilian en Mariëlle een grote motivatie. "We zijn een kleine schakel in het bereikbaar houden van Nederland", vertelt Mariëlle, die ook geniet van het sociale aspect van het inspectiewerk. "Als je een hele dag met z'n tweeën buiten bent, leer je je collega's echt goed kennen. Natuurlijk ligt de focus op zo'n dag op de objecten die je inspecteert, maar tussendoor zijn er ook momenten waarop je hele persoonlijke dingen met elkaar deelt."

Samenwerken doen de dames volop, ook met collega's van andere afdelingen binnen Antea Group. "Dan merk je pas echt hoe goed de werksfeer binnen het bedrijf is", ervaart Mariëlle. "Wat mij altijd opvalt, is de grote onderlinge bereidheid om elkaar te helpen. We zitten niet ieder op ons eigen eilandje, maar zijn één hecht team waarin we echt voor elkaar klaarstaan en samen aan iets moois werken." Lilian ziet waarin dat resulteert: "Het vertrouwen in elkaar is enorm. Tijdens een veiligheidsaudit werd mij gevraagd of ik met iedereen uit mijn team op inspectie zou durven. Daar kon ik volmondig ‘Ja!’ op zeggen."

Hoe ziet zo'n inspectiedag er eigenlijk uit? "We gaan altijd met z'n tweeën op pad: een hoofdinspecteur en een tweede inspecteur", vertelt Lilian. "Soms zijn we met twee van ons drieën, maar de hoeveelheid inspecties is inmiddels zo groot dat we ook wel met andere collega's naar een project gaan. Zodra we daar zijn gearriveerd, doorlopen we samen de aanmeldprocedure. Daarna verkennen we of de omgeving veilig is en overeenkomt met de situatie zoals we die tijdens de voorbereiding via satellieten en digitale kaarten hebben geanalyseerd."

Veiligheid staat altijd voorop tijdens de inspecties. "Je loopt langs het spoor en daarom gelden er strenge veiligheidsmaatregelen", aldus Kirsten. Dat begint al bij het aanmelden. "Er geldt een drievoudige aanmeldprocedure en als we langs het spoor lopen, houdt één van beiden altijd het treinverkeer in de gaten terwijl de ander foto's of aantekeningen maakt. Dankzij het Digitaal Veiligheidspaspoort mogen we weliswaar zonder begeleiding langs het spoor lopen, maar we houden ons altijd strikt aan de eisen vanuit de Taak Eigen Veiligheid, een veiligheidsprotocol dat wordt gebruikt in de branche. Zowel bij Antea Group als bij opdrachtgevers is het veiligheidsaspect altijd bespreekbaar."

Afhankelijk van onder andere de bereikbaarheid en de grootte van een object inspecteren de dames meerdere objecten per dag. Zodra een inspectie is afgerond, begint de uitwerking. Mariëlle: "Op kantoor zetten we alle foto's en aantekeningen online en werken we op de kaart bij wat we hebben geïnspecteerd. Daarna stellen we de rapportage op, die de basis vormt voor het beleid.” Lilian vervolgt: "Voor ProRail voeren we met meerdere teams veel verschillende en vaak ook complexe werkzaamheden uit. Wij vinden het belangrijk om daarbij allemaal dezelfde werkwijze aan te houden en de resultaten van ons werk eenduidig op te leveren. Die afspraken hebben we vastgelegd en zijn voor het hele team toegankelijk."

Om die uniformiteit te waarborgen hebben de dames regelmatig overleg. “We overleggen veel met elkaar op afstand, omdat je binnen dit project ontzettend veel moet weten”, licht Mariëlle toe. “Kirsten zit in Almere op kantoor, Lilian in Heerenveen en zelf werk ik vanuit Deventer. Om de zoveel tijd komen we ook met z’n drieën en de projectleider samen op één vestiging om te overleggen en samen te werken. Elkaar fysiek ontmoeten is en blijft een must binnen dit project.”

Een leuke bijkomstigheid van dit soort werkzaamheden is dat de dames op de meest bijzondere plekken komen. “Voor ProRail zijn we al op heel wat unieke plekken geweest”, blikt Lilian terug. Maar ook hun werk voor andere opdrachtgevers brengt hen op bijzondere plaatsen. “Eén plek die me is bijgebleven, zijn de R.J. Cleveringsluizen in Lauwersoog, waar ik vier meter beneden het waterpeil stond.” Kirsten herinnert zich vooral nog een specifieke brug: “In Amsterdam stonden we eens onder een brug met daarop nog een origineel bordje waarop stond dat de brug in 1906 in Kinderdijk was gemaakt. Een brug van bijna 120 jaar, dat is toch geweldig?!”