IMBOR - Standaardisatie is de basis voor succes

Vanuit de oudheid kennen wij vele voorbeelden van succesvolle standaarden. De meeste hadden een natuurlijke oorsprong. Voor lengtematen was dat meestal het menselijk lichaam: de voet, de el, de duim. Voor gewicht was de gerstekorrel één van de eerste maten. Elke stad, regio of volk maakte zijn eigen ijkmaten uit steen en metaal. Zo hadden de Romeinen de ‘Romeinse voet’ voor lengtes of oppervlakten en het Romeinse pond (327 gram) als maat voor gewicht.

Op lokaal niveau vormden die maten een werkbaar geheel. Maar zodra er voor de handel uitwisseling met andere steden of volken nodig was, begon de verwarring. Tussen de Nederlandse en de Duitse voet zat al snel vier centimeter verschil. Een pond in Amsterdam woog 60 gram meer dan die in Vlaanderen. Niet verwonderlijk dat, toen de wereld meer met elkaar in verbinding kwam, maatvoeringen tussen landen universeel werden vastgelegd. Standaardisatie bleek de basis voor succes.

Het ontstaan van verschillende eenheden en de verwarring die ze veroorzaken, is een mooie parallel met wat er nu gebeurt in de openbare ruimte. De uitdagingen hier zijn evident. Klimaatadaptie, energietransitie, slimme steden: wij willen een leefomgeving die veilig, gezond en leefbaar is tegen zo laag mogelijke kosten. En dat niet alleen: de Omgevingswet verplicht ons om beleid meetbaar te maken en te monitoren. Ook willen wij beslissers en inwoners zoveel mogelijk op een eenduidige manier informeren en betrekken.

De urgentie om datagedreven te beheren is hiermee groter dan ooit. Om tot de juiste afwegingen te komen, om voor transparant beleid te zorgen, om samen te werken en om verantwoording af te leggen over de keuzes die je maakt. Maar hoe doe je dit als onderliggende gegevens niet gestandaardiseerd en onbetrouwbaar zijn? ‘Een gevoel van urgentie is nodig voor verandering’ stelde John Kotter is zijn acht-stappen-plan voor verandermanagement. De vragen die nu leven, doen een appél op deze urgentie.