Polderblindheid (deel 1)

Vanuit Arnhem naar mijn woonplaats in Kaatsheuvel bedraagt mijn reistijd zonder file al snel een uur en een kwartier, dus ik zet de radio aan en ga er eens lekker voor zitten. De Spaanse zomerhits volgen elkaar in rap tempo op en ditmaal dwalen mijn gedachten af naar de Costa Brava waar ik later dit jaar lekker mijn vakantie ga vieren. Op de automatische piloot rijd ik verder.

Inmiddels rijd ik op de N788 en word ik omringd door bomen aan weerszijden van de weg. De bermen zijn keurig gemaaid en ik kan door het heldere weer ver van me wegkijken. Ergens in de verte zie ik een aantal auto’s rijden. Ik ontspan mezelf en neurie vrolijk mee op de muziek. Bomen flitsen in gelijkmatig tempo voorbij en onbewust geef ik een beetje extra gas.

Uit het niets duikt ineens een rode auto op uit een uitrit aan mijn rechterkant. Ik trap vol op mijn rem en geef een ruk aan mijn stuur. Terwijl ik uit alle macht de controle over de auto terug probeer te krijgen, voel ik hoe mijn auto protesteert tegen deze plotselinge manoeuvre. Met mijn hart in mijn keel kom ik tot stilstand in de berm. Op een haar na heb ik de auto gemist en kom ik er ongedeerd vanaf….

Zonder het op dat moment te beseffen, blijkt later dat ik door het bijna-ongeluk heb ondervonden wat polderblindheid met je kan doen.

Polderblindheid is een vorm van verminderde opmerkzaamheid in het verkeer veroorzaakt door een afwezigheid van externe prikkels. Dit doet zich vaak voor bij stille rechte wegen in een gelijkmatig landschap. De term refereert aan het eentonige polderlandschap zoals dat in sommige gebieden in Nederland te zien is.

Benieuwd naar het vervolg van dit verhaal en de innovatie waartoe deze ervaring geleid heeft? Binnenkort deel 2!